Van professionele muzikant naar leraar basisonderwijs

Judith Geevers, leerkracht Montessorischool Merlijn

Judith besloot in 2018 om haar carrière als muzikant op te geven en om volledig het roer om te gooien. Het zij-instroomtraject bleek de perfecte route naar een baan waarin ze het ontzettend naar haar zin heeft, waarin ze van betekenis kan zijn en die haar nog elke dag werkgeluk brengt. 

Jouw eigen schoolperiode, hoe heb je dat ervaren?
Ik ben opgegroeid in Moordrecht bij Gouda. Ik zat op een traditionele christelijke basisschool en ik had het altijd naar mijn zin. Omdat ik er fluitend doorheen ging, had ik veel tijd voor hobby’s. Ik herinner me wel dat de aandacht vooral uitging naar de kinderen die moeite hadden met de leerstof. Om ook wat aandacht van de juf te krijgen, heb ik een keer net gedaan of ik de breuken niet snapte. Die ervaring maakt dat ik er nu als leerkracht extra op focus om alle kinderen aandacht te geven.

Hoe was je als kind? 
In de groep was ik vaak degene die het initiatief nam. Dan stond er op mijn rapport dat ik dominant was, terwijl ik voor mijn gevoel juist probeerde om iedereen in de klas bij een activiteit te betrekken. Iedere vrijdagmiddag gingen we met een groep kinderen wat leuk doen na schooltijd. Een vriendinnetje woonde in een groot huis aan de dijk waar we op zolder speelden of we gingen naar een leegstaande fabriekshal. Je kunt wel zeggen dat ik een heel actief kind was. Ik had elke dag wel iets, ik zat op tennis, ik heb nog op korfbal gezeten en ik was al jong met muziek bezig. 

Wanneer is jouw passie voor muziek ontstaan? 
Ik zat op fluitles vanaf mijn zevende. Al heel snel kwam ik in een jeugdorkest en later in een harmonieorkest. Toen zat ik nog op de basisschool. Gaandeweg werd die hobby steeds serieuzer. Elke maandag hadden we weekopening en dan zongen we liedjes. Ik zong dan niet, maar speelde op mijn fluit. Tijdens die weekopeningen voerde ik ook het groepje aan van kinderen die net als ik een muziekinstrument bespeelden. En nu en dan speelde ik in de kerk. Niet dat we thuis zo kerkelijk waren trouwens. 

Wat heb je meegekregen in je opvoeding?
Mijn ouders hebben me altijd voorgehouden: doe wat je leuk vindt, volg je hart. Op een gegeven moment kon ik naar de vooropleiding van het conservatorium. Toen zei iemand uit het dorp tegen mijn moeder: dat is toch doodzonde want ze zit op het vwo, ze kan dokter worden als ze wil. Maar mijn ouders begrepen dat dit mijn passie was. Ik ben er heel blij mee dat mijn ouders dat hebben meegegeven. Ze wilden mij de kansen geven die ze in hun eigen jeugd wat minder hebben gehad. 

Wat deden je ouders?
Mijn moeder is zichzelf blijven ontwikkelen. Ze was eerst bibliothecaris en is later een opleiding gaan doen en bij het arbeidsbureau aan de slag gegaan. Die was in de jaren 90 heel druk met herintredende vrouwen en mijn vader was elektromonteur, dus die was vooral druk met onderhoud van bedrijfsgebouwen en overheidsgebouwen. Dat mijn moeder een carrièreswitch heeft gemaakt, gaf mij later het vertrouwen dat het met mijn eigen heroriëntatie ook wel goed zou komen. 

Vervolgens ben je in de muziekwereld terechtgekomen. Kun je daar iets over vertellen? 
Op mijn veertiende ging ik naar de vooropleiding van het conservatorium. Dat deed ik dus naast mijn middelbare school. Ik kreeg fluitles en theoretische muziekvakken. Na mijn eerste jaar conservatorium heb ik vier jaar in Den Haag gestudeerd. In die tijd gaf ik ook fluitles gaan geven en begon ik als uitvoerend musicus. Daarna heb ik nog twee jaar in Brussel fluitles gehad en gestudeerd. Inmiddels speelde ik in verschillende ensembles en bij defensie orkesten, zoals de marinierskapel, de luchtmachtkapel, de grotere harmonieorkesten. Op Spotify kun je nog een cd van de marinierskapel vinden waaraan ik heb meegewerkt met 20 marsen. 

Wanneer kwam voor jou het beroep leraar in beeld? 
Als muzikant ben je freelancer. Ik had dus geen vaste baan. Om rond te komen, gaf ik fluitles, speelde ik met een eigen ensemble en organiseerde ik concerten.
Vanaf 2013 ben ik ook muzieklessen gaan geven op basisscholen, aan kinderen uit groep vijf en zes. Dat was voor mij wel een beetje een kantelpunt. Ik gaf muzieklessen in Rotterdam Zuid in achterstandswijken van de stad. Er was subsidie voor cultuureducatie en ze zochten toen veel docenten die een instrument konden bespelen. Na een jaar dacht ik: het lijkt me eigenlijk ook wel leuk om kinderen van groep één tot met vier muziekles te gaan geven. Ik gaf aan dat ik het graag wilde gaan doen. Toen hebben ze me bij de muziekschool de kans gegeven. Ik kwam er al gauw achter dat het niet over rozen ging. Het was een zeer pittige school en ik stond telkens maar een half uur tot drie kwartier voor de groep. Op die manier kon ik geen band met die kinderen opbouwen. Ik besefte tegelijk dat ik de schoolomgeving leuk vond.

Wat maakte dat je voor zij-instroom koos? 
In 2017 werd ik zelf moeder van twee jongens. Mijn man is ook muzikant, een slagwerker, die uitvoerend heel actief is en onregelmatige uren heeft. Hij had zijn vaste baan opgegeven omdat hij de artistieke vrijheid miste. Ik heb dat ook gestimuleerd. Maar ja, consequentie was dat we beiden volle agenda’s hadden en ook in de vakanties nog bezig waren. Dat ging schuren. 
Ik dacht toen terug aan de lessen op de basisschool en toen heb ik 2018 alles op een rijtje gezet en besloten om het zij instroomtraject te gaan doen. Ik wilde er voor 100 procent voor gaan. Zonder compromissen. Volledig focussen op mijn nieuwe carrière switch. En ineens besefte ik: ik ben nu juf. 
Zij-instroom is pittig om er tussen te komen, maar het voordeel is dat je meteen als leerkracht wordt betaald en met je lesbevoegdheid ben je meteen onderdeel van het team en niet de stagiaire. Ze waren blij met mijn komst maar ik was de eerste zijinstromer dus collega’s vonden het nog lastig om mijn rol te bepalen. Toen een collega uitviel, ben ik haar werkdagen gaan vullen en draaide ik al snel twee van de drie dagen zelfstandig de groep.

Hoe heb je het traject ervaren?
Ik vond het onderwijs op de Pabo tijd niet altijd even concreet. Op een gegeven moment ben ik gewoon m'n plan gaan trekken en toen bleek ik positieve feedback te krijgen, dus dat gaf vertrouwen. Ik ging stage lopen op deze Montessorischool en ben niet meer weggegaan. Ik had er eerst een zweverig beeld bij, maar al snel begreep ik wat het concept inhoudt.

Wat heeft de keuze jou gebracht?
Heel veel meer rust vooral. Als je op je achttiende kiest voor het conservatorium, dan kom je in een rijdende trein en heb je geen tijd om na te denken over de toekomst. Ik weet nu dat ik de regelmaat en structuur nodig heb. Ik weet hoe mijn mijn werkdagen eruit zien. De avonden en de weekenden zijn nu van mij.

Wat breng je vanuit jouw expertise in het team? 
Ik ben hier stuurgroep coördinator van het kosmisch onderwijs. Kosmisch onderwijs is een montessori term, maar eigenlijk komt alles wat met cultuur te maken heeft daar wel in terug. Dus daarin wordt wel gebruikgemaakt van mijn expertise. Ik besef dat ik vanuit mijn eerdere werk veel ervaring meeneem, ook qua lastigste gesprekken voeren. Als je net 22 bent en je moet met mondige ouders in discussie, dan kan ik me voorstellen dat je daar wat in begeleid wil worden.

Waar krijg jij het meeste energie van op een dag?
Als de kinderen heerlijk gefocust aan de slag zijn, als ze samenwerken. Als ze zelfstandig aan taken werken. Als ze iets gevonden hebben waar ze voor gaan. Heel vaak zijn ze zo ijverig bezig, dat ik gewoon de klas uit zou kunnen gaan. Er zijn altijd kinderen die mijn hulp wat meer nodig hebben, maar ik probeer ze zo veel mogelijk zelfverantwoordelijk te maken. Ook voor het klaslokaal. Van mij mogen ze de klas pas uit als het netjes is.

Waarin wil je jezelf ontwikkelen? 
Groep drie, vier en vijf zitten bij elkaar en dan moet je die leerlijnen doorzien van ieder kind. Haal ik er wel uit wat erin zit? Zie ik ze genoeg? Dat waren vooral mijn vragen. Hoe ik theorie van de Pabo moest vertalen naar de praktijk. Op dit moment doe ik de Montessori opleiding vakbekwaam leraar. Wat je de ene dag leert, breng je de volgende dag al in de praktijk en dat vind ik er leuk aan. Ik zit nu een aantal jaren in de middenbouw. Dat zie ik mezelf echt nog wel een tijdje doen. Maar ik sta er wel voor open om iets nieuws aan te gaan.  Ik vind zelf bijvoorbeeld het aansturen heel leuk, dingen initiëren, zoals ik dat eigenlijk als puber en daarna in mijn werk als muzikant deed. Dus op termijn zou bouwcoördinator wel wat kunnen zijn voor mij.

Hoe zou jij ambassadeur voor Primair voor Jou kunnen zijn? 
Ik zit op social-media met mijn juf. Heb een Instagram judith_ is_ juf.
Niet dat ik duizenden volgers heb. Het zijn er 800 of zo, maar ik krijg vaak leuke reacties. Ook van mensen die denken aan een zij-Instroomtraject. Ik laat graag de verschillende kanten van het vak zien. 

Wat zou jij tegen iemand willen zeggen die nu zich aan het oriënteren is?
Ga meelopen op scholen, voordat je echt besluiten neemt. Zorg dat je naar meerdere scholen gaat en meerdere onderwijsconcepten ziet, zodat je een eerlijk beeld krijgt. Er is altijd wel een school te vinden die bij jou past.
De meeste teams zullen ervoor openstaan met je in gesprek te gaan en ruimte geven om je te oriënteren. Ook belangrijk, gun jezelf de tijd en ruimte om het vak te leren en eis van een school dat je goede begeleiding krijgt. 
Kom voor jezelf op, ook in de salarisonderhandelingen.